Net even naar het Twiske geroeid. Daar een flinke wandeling
gemaakt en terug hardgelopen. Nog een paar rondjes om het eilandje geschaatst en toen vond ik het genoeg geweest. Buiten de sportschool pakte donkere wolken samen. Ik sprong op de fiets, racete naar huis en was net voor het onweer binnen. Vervolgens lekker de spieren gerekt met het ophangen van de was.
De turbo moet weer aan. Die dijen zitten er niet voor niets.
Door onze grootse spierbundels hun werk te laten doen blijven hart en bloedvaten gezond. Ook voor onze hersenen is activiteit van vitaal belang. Het
is de temporaalkwab die het meest kwetsbaar is. Met een goede-doorbloede temporaalkwab hou je je geheugen in vorm.
Dat komt omdat de temporaalkwab een remmer is. Professor Scherder, klinisch neuropsycholoog aan de VU, legt dat heel mooi uit in een mini-college. "De temporaalkwab selecteert wat belangrijk is en
remt de ruis. Dat is precies wat er bij dementie verkeerd gaat: de patiënten
zien door de bomen het bos niet meer. Het geheugen is niet groot genoeg om alles wat we meemaken op te slaan." De dingen die er toe doen verdwalen in een moeras van details. Meer Olga commandeur en minder breinbrekers dus.
Geplaagd door hardloopblessures dan maar naar Basic fit. “Gewoon
niet om je heen kijken”, raadt een vrouwtje op de roeier naast me me aan. Maar
het valt best mee. De powerafdeling zit beneden, boven gewoon normale mensen. Op
aandringen van zoon heb ik een familieabonnement genomen. Ik ben al drie keer geweest.
Heerlijk. Alle remmen los.
