Kerstboodschappen

Eendenborst, parelhoen, of kalkoenfilet in truffelsaus. Met toenemende walging begeef ik me door Albert Heijn Molenwijk. Met slagroom gevulde pure-chocoladetruffels, extra large.  Extra lekker als dessert. Ondertussen slalom ik langs de immer in de weg-staande bonusbakken –het zijn er extra veel zo voor de kerst. Ik voel me een slaaf van Albert Heijn. De bonusaanbiedingen bepalen wat er op mijn bord komt, en net als half Nederland maak ik elk jaar een kerstmenu uit de Allerhande. Dat hoeft niet uit de nieuwste te zijn, ik zoek thuis gewoon op de website. Dan kan je bij uitgebreid zoeken kiezen voor snel.  Dat vertel ik mijn gasten natuurlijk niet. Een keukenprinses zal ik wel nooit worden.

Oma's (1905-1996) pannetje

Vandaag ga ik het anders doen. Back to basics. Gekookte aardappelen, speklapje, sla. Niks geen poespas. Er zal dan wel iemand gaan mopperen, maar wanneer niet.  Mijn volle kar leeg ik van zwaar naar licht op de lopende band, terwijl de man achter me al lang voor ik uitgeladen ben dreigend met het volgende-klant-balkje loopt te zwaaien.  Buiten vul ik mijn fietstassen en drie tassen hang ik aan mijn stuur. Alleen nog even de kar terugzetten.

Daar past mijn kar niet meer bij!

Ik kan kiezen tussen twee rijen. De eerste bevat slechts een karretje. Omdat deze geen ketting heeft kan je je karretje er niet aan vast maken en je centje terugkrijgen. Rij twee is lang, zo lang dat het doodloopt in het perkje. Toevallig passerende stadswachten, die op mijn gevloek afkwamen, wrikken de rij naar opzij, tillen mijn kar eroverheen en haken hem aan.  Dankbaar slinger ik weg op mijn zwaarbeladen fiets, de donkere avond in.

Eureka-momentje

“He, wat leuk om iets over onderzoek te horen, dat gaat normaal helemaal langs me heen”, lachte de financiële man bij de koffieautomaat.  We stonden druk na te praten na afloop van onze wekelijkse groepsbespreking.

Daarbij laat een aantal collega’s met een paar dia’s de voortgang van hun onderzoek zien, waar we dan met z’n allen over brainstormen. Kunnen we nog alternatieve verklaringen bedenken of controleproeven verzinnen? Iedereen bekijkt de proeven net weer vanuit een andere hoek.

Deze keer buigen we ons over de experimenten van een collega-analist. Al een paar jaar werkt ze aan een nieuwe test die de kleinste bacteriële verontreiniging in plasmageneesmiddelen kan aantonen. Voor een nog betere kwaliteitscontrole van onze medicijnen. Ook zij had in haar experimenten de nodige controles ingebouwd, en zo kwam ze erachter dat plasma van sommige donors de test op een storende manier remt. Ze wilde precies uitpluizen wat er aan de hand was en vond toen welke plasma-eiwitten die remming veroorzaken. Nu kan ze gericht naar een oplossing voor die remming zoeken.

Kan je er niet een voordeel uit halen?

Maar kan je niet ook voordeel uit die remming halen?, vroeg haar begeleider zich af. Want: Als die eiwitten in de test bacteriële verontreinigingen remmen, zouden ze dan ook infecties met bacteriën in het lichaam kunnen bestrijden?

Wat een goed idee! Het zijn dit soort eureka-momenten die mijn werk zo boeiend maken. En wat leuk dat ons enthousiasme zo besmettelijk werkte bij die collega in de rij voor de koffieautomaat. De analiste werkt zich inmiddels een slag in de rondte: ze werkt stug door aan de test, en is tegelijkertijd bezig met de ontwikkeling van een potentieel medicijn tegen ernstige infecties.

eerder geplaatst op http://www.sanquin.nl/actueel/blog-overzicht/eureka-momentje/