Je
pipetteert een luchtbel! De promovendus stond in mijn nek te hijgen. Ik was
jong en nog maar net van school, maar nee, ik had ik geen luchtbel te pakken.
Het ambitieniveau op de afdeling was hoog, het haantjesgehalte ook. Het
afdelingshoofd maakte als een kleine dictator de dienst uit. De groep is lang
geleden verhuisd naar een ander instituut, maar ik heb dat niet afgewacht. Zodra
er op een andere afdeling een vacature kwam was ik weg. Ik kwam daar in een
warm bad. Ik trof een groep intrinsiek-gemotiveerde creatievelingen met een
passie voor wetenschap. Mijn leidinggevende gaf me alle kans om mee te denken,
hij gaf de voorzet en ik dacht dat het briljante idee uit mezelf kwam. De baas van
mijn eerste afdeling is al lang met pensioen, het schijnt dat ie in de loop der
jaren een stuk milder is geworden. Toch werkt er van de analisten uit mijn begintijd
nog maar één bij die zelfde club, de rest raakt zelfs geen pipet meer aan. Bij
mijn nieuwe afdeling beviel het zo goed dat ik ben blijven plakken, en met mij
nog een groep van het eerste uur. Inmiddels is er wel het een en ander
veranderd en is er een nieuwe generatie aan het roer. In dit nummer een artikel
over Sanquins leiderschapsprogramma. Voor de haantjes van nu, maar ook voor die
bescheiden, aardige leidinggevenden die hun managementskills willen verbeteren.
Eerder verschenen in Sanquintra, personeelsblad van Sanquin
Eerder verschenen in Sanquintra, personeelsblad van Sanquin
Geen opmerkingen:
Een reactie posten