Het toppunt van natuurbeleving

Een aantal weekenden in het voorjaar is het raak: het is weer tijd voor het nieuwe tuinieren. De onder architectuur vormgegeven tuin aan de overkant van de sloot staat in het teken van de grote schoonmaak. Dat betekent urenlange herrie van hogedrukspuiten,  bladblazers en-stofzuigers.  De moderne, geheel bestrate tuin vergt een hoop werk. Daar zijn ze toch mooi ingetrapt, toen de flitsende folder van de makelaar een onderhoudsvrije tuin beloofde.

Je ziet dat soort tuinen steeds meer. Bomen worden gekapt, struiken verwijderd en de haag wordt vervangen door een schutting. Voor de kinderen komt een stukje kunstgras. Tegen de zon een grote parasol om onder weg te smelten, liggend op de wicker loungebank.

"Alles groeit door elkaar, is dat wel de bedoeling?"

Een beetje natuur is leuk maar het moet niet te gek worden. Vogels zijn mooi om naar te kijken, je wilt er niet door gewekt worden. Planten zijn alleen leuk in grote potten, zodat je niet hoeft te bukken, en vooral geen vieze handen krijgt.

Natuur is vies en bewerkelijk.

Mijn zoon vertelde dat zijn vrienden niet begrijpen dat “dit de bedoeling is”, en hij wees naar onze weelderige tuin, waar planten door elkaar heen groeien en half over het pad hangen.  Bijen en hommels zoemen gevaarlijk dicht langs de antieke gietijzeren stoelen, waar de verf  vanaf is gebladderd.  Er ligt vogelpoep op het bankje onder de treurwilg.  Mooi onkruid mag blijven, alle hoekjes en gaatjes zijn opgevuld.

Voor mij geen aangeharkte aarde.

De nieuwste rage: een natuurposter in de tuin                         

Nu is er weer een nieuwe tuinrage. En dan bedoel ik niet die Boeddhabeelden die je vanuit alle tuinen aanstaren. Het is de natuurposter. Een canvas met de afbeelding van een natuurlandschap. Om op te hangen aan je schutting. Het toppunt van natuurbeleving.

 

Bloedbad op de pont

Nou, dat viel nog mee, de pont was maar drie minuten te laat. Ik had net gehoord dat op de vorige rit een ongeluk was gebeurd. Iemand had de trapper van zijn fiets in zijn been gekregen, een lelijke wond. Aan de overkant, bij de NDSM, werd hij met de ambulance afgevoerd. Dat zou dus wel een flinke vertraging worden. Het was mooi weer, het avondeten kon wel even wachten, dus wat gaf het. 

We waren nog niet koud vertrokken of ik zie een vrouw in elkaar zakken: lijkbleek was ze. Ze werd door een andere vrouw geholpen en de pont voer direct terug naar de houthavens, waar ze van boord gingen. Dat is gek, dacht ik, eerst een ongeluk, volgende rit valt er iemand flauw. Tot ik in de gaten kreeg waarom ze was flauwgevallen: Er lag nog allemaal bloed op de pont. Een van de twee stuurmannen ging het toch maar schoonspuiten. Hele golven van water vermengd met bloed, vuistdikke stolsels of stukken weefsel spoelden over het dek. De pont was redelijk vol, ik kon geen kant uit. Het koste me de grootste moeite om met mijn sandalen het bloed te ontwijken. Spetters vlogen in het rond. Op een gegeven moment was hij klaar. Althans hij vond het wel genoeg. Niet lang daarna bereikten we de overkant en iedereen verliet de pont. 

Een nieuwe lading nietsvermoedende fietsers en voetgangers ging aan boord, terwijl het achterdek nog vol lag met bloederige resten.  

De biefstuk heb ik die avond maar laten schieten.

De zeeanemoon, bron van biologische wapens en medicijnen

De zeeanemoon gedijt bij eb en vloed. Vastgezogen aan een rots laat hij onder water zijn tentakels lekker wapperen. Daarmee kan hij kleine diertjes vangen, verdoven, en naar zijn maag voeren. Als je de tentakels met je vinger aanraakt, voel je dat je zachtjes vastgegrepen wordt. Pijn doet het niet, het gif dat hij uitscheidt is niet strek genoeg om mensen aan te vallen. Verder heeft de zeeanemoon niet zoveel om het lijf. Het is een holtedier, zijn binnenkant is gevuld met water.

Vloed: zeeanemoon met wapperende tentakels

Eb: anemoon trekt tentakels in

Als bij eb zijn rots droogvalt trekt de zeeanemoon zijn tentakels in. De mooie bloem verandert in een glibberig nopje. Daardoor kan hij niet uitdrogen, hij houdt zijn water binnenboord. Als je er in knijpt,  komt er een straaltje water uit.

Wetenschappers van de universiteit van Leuven hebben het gif, dat door de netelcellen van de zeeanemoon wordt uitgescheiden, verder onderzocht, en ontdekten dat het uitermate geschikt is als insecticide. Waarom zou een zeeanemoon zich wapenen tegen insecten? Waarschijnlijk zet hij het gif in tegen zijn vijand de kreeft, die biologisch gezien veel op een insect lijkt. Het zeeanemoon-insecticide is vele malen sterker dan DTT, en bovendien onschadelijk voor het milieu.  Daarnaast  zou het gif als basis voor nieuwe pijnstillers kunnen dienen. De natuur als bron voor een beter en gezonder leven. Beter kan het toch niet?

EPO

De Mont Ventoux is een magistrale berg Een paar jaar geleden beleefden we aan de voet van die berg een paar heerlijke kampeerdagen. Vol overgave genoten we van het nietsdoen. trots waren we niet, want we hadden net onze fietstrektocht afgebroken. Het leek zo'n goed idee, lekker actief, fietsen met het hele gezin. Niet dus. Lopend, kruipend, hyperventilerend beklommen we heuvels die in het niet vielen bij die Tour de France-reus. Door de hitte bevangen gaven we op.

Door de hitte bevangen gaven we op

Sommige wielrenners hebben hierop iets gevonden: EPO. Met EPO doen je spieren het beter, groeit je uithoudingsvermogen en zelfs de hitte verdraag je beter. En dan is het misbruik ook nog eens moeilijk aantoonbaar. Dat komt omdat het toegediende EPO al na een aantal dagen niet meer meetbaar is, terwijl de wielrenner nog wel profiteert van de gunstige effecten.

Wat doet EPO dan? EPO (erythropoëtine) is een eiwit dat door de nieren wordt geproduceerd. Het kan ook synthetisch met DNA technieken worden nagemaakt. EPO zet het beenmerg aan tot de productie van rode bloedcellen, die zuurstof vanuit de longen door het hele lichaam transporteren. Met extra EPO krijgen de spieren meer zuurstof, waardoor het langer duurt voordat ze verzuren. Die zware bergetappe is dan een stuk beter te doen. Ook het bloedvolume neemt toe. Daardoor kan er meer bloed naar de huid om het lichaam af te koelen.

Een pepermuntje helpt niet.....

Oftewel, fris en fit de berg op… En vervolgens dood neervallen. Gezonde mensen die EPO als doping gebruiken zetten hun leven op het spel. Hun bloed wordt dikker door het toegenomen aantal rode bloedcellen. Dit kan leiden tot trombose, longembolie, hart- of herseninfarcten. In het eerste EPO-jaar zijn vijf wielrenners overleden aan EPO-misbruik.

Synthetisch EPO wordt natuurlijk niet voor de wielrennerij gemaakt. Het is een medicijn dat in Nederland jaarlijks door zo’n 10.000 patiënten met bloedarmoede wordt gebruikt, zoals nier- of kankerpatiënten. Helaas is die kant van EPO nauwelijks bekend.

Een fietsvakantie hebben we nooit meer aangedurfd, ook deze vakantie gaan we weer lekker luieren in Frankrijk. Ik sluit natuurlijk niet uit dat ik een dagje een fiets huur, voor een lichte etappe. Want ik fiets dagelijks met plezier heel Amsterdam door naar Sanquin. Lekker vlak. Alleen wel veel bruggen.

Eerder geplaatst op: http://www.sanquin.nl/actueel/blog-overzicht/epo/