De zeeanemoon gedijt bij eb en vloed. Vastgezogen aan een
rots laat hij onder water zijn tentakels lekker wapperen. Daarmee kan hij
kleine diertjes vangen, verdoven, en naar zijn maag voeren. Als je de tentakels
met je vinger aanraakt, voel je dat je zachtjes vastgegrepen wordt. Pijn doet
het niet, het gif dat hij uitscheidt is niet strek genoeg om mensen aan te
vallen. Verder heeft de zeeanemoon niet zoveel om het lijf. Het is een
holtedier, zijn binnenkant is gevuld met water.
 |
| Vloed: zeeanemoon met wapperende tentakels |
 |
| Eb: anemoon trekt tentakels in |
Als bij eb zijn rots droogvalt trekt de zeeanemoon zijn
tentakels in. De mooie bloem verandert in een glibberig nopje. Daardoor kan
hij niet uitdrogen, hij houdt zijn water
binnenboord. Als je er in knijpt, komt
er een straaltje water uit.
Wetenschappers van de universiteit van Leuven hebben het
gif, dat door de netelcellen van de zeeanemoon wordt uitgescheiden, verder onderzocht, en ontdekten dat
het uitermate geschikt is als insecticide. Waarom zou een zeeanemoon zich
wapenen tegen insecten? Waarschijnlijk zet hij het gif in tegen zijn vijand de
kreeft, die biologisch gezien veel op een insect lijkt. Het
zeeanemoon-insecticide is vele malen sterker dan DTT, en bovendien onschadelijk
voor het milieu. Daarnaast zou het gif als basis voor nieuwe pijnstillers
kunnen dienen. De natuur als bron voor een beter en gezonder leven. Beter kan het toch niet?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten